Gisteren zijn we al door de oude treintunnels gelopen, maar de sporen lagen er niet meer. Een stukje verderop is nog een stuk van deze spoorlijn, de Kettle Valley Railway, intact gebleven en kun je met een oude stoomlocomotief een ritje maken. Geheel in stijl werd je tijdens de rit vermaakt met Banjo-muziek. De trein ging langs de wijn- en boomgaarden waar deze streek bekend om staat, het wordt ook wel de “fruit basket” van Canada genoemd. Omdat hier gemiddeld 2000 zonuren per jaar zijn, groeit alles hier goed. De zon was ook tijdens het treinritje aangenaam aanwezig.

Uiteraard moet dat fruit en de wijn ook geproefd worden, dus hebben we lekkere kersjes en abrikozen gehaald bij een van de fruitstandjes langs de weg en zijn we bij de Sumac Ridge Eastate Wijngaard langs geweest voor een kleine proeverij. Omdat Bas nog moest rijden, kon hij alleen maar hele kleine slokjes nemen (gelukkig was Lieke bereid zich op te offeren om de restjes op te drinken). De lekkerste wijnen hebben we gekocht, zodat we er in alle rust van de week nog van kunnen genieten.

Eenmaal op onze eindbestemming van vandaag bleek Lieke toch nog onverwacht een ritje te moeten maken. Revelstoke is een bekend ski-resort, maar om het hier in de zomer ook aantrekkelijk te maken is er een nog een attractie; The Pipe Mountain Coaster. Weer een attractie op rails, maar dit keer maar één rails en een soort rodelkarretje waarmee je berg af kan scheuren. Bij het visitor center van Revelstoke was ons verteld dat de wachttijd hiervoor vandaag was opgelopen tot maar liefst 4 uur! Gelukkig hadden wij “slechts” 1,5 uur wachttijd, omdat het al laat op de dag was. Omdat dit vaker voorkwam was er een nummersysteem, waardoor we niet zo lang in de rij hoefden, maar in de tussentijd konden inchecken in het hotel. Daarna konden we met de gondel de berg op, om na een safety briefing naar in onze karretjes te stappen. Met een behoorlijke snelheid stonden we vervolgens in 3 minuten weer beneden. Maar dat was het wachten waard!