Na een bezoekje bij de plaatselijke supermarkt om ontbijt en lunch in te slaan, zijn we maar weer eens bij het lokale Visitor Center langsgegaan om leuke ideeën op te doen. Hier werden we gewezen op een Rivier Safari vanuit Blue River. Dit klonk goed! Twee uur later stapten we op de boot en vaarden we Mud Creek en het Mud Lake op. De Nieuw-Zeelandse gids hield eerst een kort praatje en daarna maakte we al snel een tussenstop bij een nest van een Bald Eagle.

Daarna kon de zoektocht naar de beren beginnen, want daar draait het eigenlijk om bij deze excursie. De reden dat hier zoveel beren zijn is dat er veel bessenplanten groeien. Daardoor is er altijd een overvloed aan voedsel voor de beren. Onze gids wist goed op welke plekken hij moest zoeken. Al snel zagen we dan ook ons eerste beertje. Een kleintje van ongeveer 1,5 jaar oud, dat langs de waterkant rondscharrelde, schijnbaar op zoek naar wat te eten. We hebben ongeveer 20 minuten rondgedobberd bij dit beertje, totdat deze in de bosjes verdween. Daarna gingen we op zoek naar een groter exemplaar. Ook deze was al snel gevonden, een volwassen zwarte beer van ongeveer 10,5 jaar oud.

Dat klinkt erg specifiek, steeds dat “en een half jaar” achter de leeftijd van de beren, maar hier is een goede reden voor. Alle beren in dit gebied worden namelijk in januari geboren. Het is nu juli, dus alle beren zijn per definitie “en een half jaar” oud. De voortplantingscyclus van de beren is nogal bijzonder. De paartijd is in juni en juli. In deze periode paren de vrouwtjesberen met meerdere mannetjes. Ze kan daarbij bevrucht worden door meerde partners. Ze raakt echter niet direct zwanger, maar slaat de bevruchte eitjes tijdelijk op in de eileider. Daarna volgt een periode waarin het vrouwtje zoveel mogelijk eet voor haar winterslaap. Alleen als het vrouwtje voldoende vetreserves heeft en gezond is, dan zal er een zwangerschap optreden. Zo niet, dan kan ze de bevruchte eitjes gewoon in haar lichaam bewaren voor het volgende seizoen. Als ze zwanger wordt, dan gebeurt dat in november, 6-10 weken later worden de kleintjes al geboren. Dit allemaal terwijl de moeder nog in winterslaap is. De kleintjes zogen bij haar en zij ziet ze pas wanneer ze ontwaakt in april of mei.

Helemaal tevreden verlieten we het terrein van de Rivier Safari. Eenmaal weer op de hoofdweg zagen we na nog geen 50 meter een zwarte beer in de berm. Snel de auto in z’n achteruit om even een kijkje te nemen. Het geluid van de motor deed de beer niet zoveel, maar toen het raampje open ging, ging hij er toch snel vandoor. Daar kwam geen berenbel aan te pas.

De berenbel kwam wel weer tevoorschijn toen we gingen wandelen in het Wells Grey Provincial Park. Via een slingerende gravelweg gingen we de Trophy Mountain op. Vanaf de parkeerplek begon een wandeling naar de bergweiden die nu in bloei staan. Dat was nog een aardige klim, de wandelstok kwam wederom goed van pas! Eenmaal bij de weides aangekomen, werden we echter belaagd door muggen, vliegen en andere ondefinieerbare en akelig grote insecten. De “deet” die we hadden opgespoten leken ze te interpreteren als “eet”. Misschien een taalbarrière?! In ieder geval heel irritant. Wel een prachtig gezicht al die bloemetjes!

Na deze stevige wandeling hadden we een lekkere maaltijd verdiend. Hiervoor gingen we naar “Hop & Hog”, een smokehouse. Het zag er gezellig uit en ook het eten was heerlijk, maar de bediening liep een beetje in het honderd. Het begon met onze cola’s, die volledig zonder prik werden geserveerd. We begonnen aan onszelf te twijfelen, maar toen we ons heen keken, waren er diverse mensen die er ook last van schenen te hebben. Er werd druk door de rietjes in de cola geblazen, om enige bubbels te veroorzaken. Blijkbaar was het “make your own bubbles day”. Uiteindelijk hebben we hier toch maar wat van gezegd. Volgens de serveerster hadden ze een nieuwe barman, die de zaakjes nog niet helemaal onder controle had. We kregen nieuwe cola, waarin met enige fantasie iets meer prik te ontdekken viel. We zagen de bediening de ene na de andere blunder maken, maar met de beste bedoelingen. We hebben wel gewoon fooi gegeven, omdat we ondanks de prikloze cola, heerlijk hebben gegeten en bovendien hard hebben gelachen om het schouwspel van de stuntelende bediening om ons heen.