Het Wells Gray Provincial Park heeft niet alleen mooie bloemetjes en heel veel muggen, maar ook een aantal spectaculaire watervallen. We begonnen vandaag met een wandeling naar de Moul falls. Na drie kwartier lopen kwamen we aan bij de watervallen. We moesten toen nog een flinke afdaling maken naar de voet van de waterval. Het leuke aan deze waterval is dat je er ook achterlangs kan lopen, als je tenminste niet bang bent om een nat pak te halen. Het water komt met zo’n kracht naar beneden dat er een fijne nevel ontstaat. Wanneer je recht achter waterval zit, lijkt deze nevel meer op een douche.

Bas ging als eerste om de boel te verkennen en zodat Lieke dit vast kon leggen op foto en film. Bas vergat alleen te poseren voor de foto aan de andere kant van de waterval en kwam al snel weer terug. Nog maar een keertje heen en weer dan voor de foto. Omdat Lieke toch eigenlijk ook wel naar de overkant wilde, maar dan wel samen, kon Bas voor de derde keer onder de waterval door. We raakten flink doorweekt, maar dit was eigenlijk wel lekker, omdat het ruim 30 graden was. Na een beetje te zijn opgedroogd in de zon, zijn we aan de klim terug naar boven begonnen. Tegen de tijd dat we weer bij de auto aankwamen, waren we eigenlijk al weer zo goed als droog.

Daarna reden we door naar een aantal andere bekende watervallen in dit park. Als eerste de Helmcken falls van 141 meter hoog. Echt een plaatje, hij staat dan ook op de voorkant van vele reisgidsen en foldertjes over het Westen van Canada. De volgende stop was bij de Dawson falls, deze halfronde waterval wordt wel vergeleken met een miniatuurversie van de Niagara falls. De echte zullen we deze vakantie dan wel niet zien, maar we hebben nu ieder geval het kleine broertje ervan gezien. Als laatste zijn we doorgereden naar de Spahats falls, wederom prachtig. Hier werden we weer nat, alleen dit maal door de regen.