Vandaag hebben wij ons ondergedompeld in de plaatselijke cultuur. We begonnen met een bezoekje aan de farmersmarket in Clearwater. Groots, met velen borden, aangekondigd, maar het was een heel klein marktje. Bijna meer borden ernaartoe dan kraampjes.

Daarna gingen we door naar plaatselijke Rodeo in Interlakes. We hadden thuis al wat research gedaan, dus we wisten dat dit evenement vandaag zou plaatsvinden. Zonder de research waren we er misschien ook zo voorbijgereden, want hier stonden bijna geen bordjes naartoe. Hierdoor waren er ook vooral locals en slechts een paar toeristen, wat een hele leuke sfeer gaf. We waren wat aan de vroege kant, zodat we ons rustig konden installeren op de tribune.

De rodeo begon met de opkomst van een aantal cowboys en cowgirls met de sponsorvlaggen en de Amerikaanse en Canadese vlag. Zowel het Amerikaanse en Canadese volkslied werden afgespeeld, waarbij de laatste luidkeels werd meegezongen door het publiek. Daarna volgde er een gebed voor de veiligheid van de rijders en de dieren. Na deze serieuze toon, kon het spektakel beginnen.

De eerste onderdelen waren het bareback riding en saddle bronc, waarbij de cowboys gedurende 8 seconden op een bokkend paard moesten blijven zitten, respectievelijk zonder en met zadel. Hierbij mocht er maar 1 hand gebruikt worden. De andere hand moest in de lucht blijven en zodra deze hand het paard, of de berijder raakte werd de rijder gediskwalificeerd. Als het lukte om de 8 seconden vol te maken werd de rit beoordeeld door een jury. Hierbij kreeg men punten voor de rijtechniek en controle over het paard, maar ook voor het gedrag van het paard. Hoe wilder het paard, hoe meer punten. Ingewikkelde regels voor nieuwkomers als ons, daarom was het fijn dat een local die naast ons zat dit allemaal aan ons uitlegde.

Bij het volgende onderdeel, de tie-down roping, moesten de cowboys een kalf zien te vangen met een lasso, waarbij minimaal 3 benen van het kalf bij elkaar gebonden moesten worden. Zodra het kalf werd vrijgelaten in de arena, begon de tijd te lopen. Als het kalf de overkant van de arena haalde, dan kon het de arena uit en was het spel afgelopen. Het vangen van het kalf bleek nogal lastig te zijn, aangezien niemand dit voor elkaar kreeg voordat het kalf weg was. Een variant hierop was het breakaway roping. Daarbij moest binnen 30 seconden de lasso om de nek van een kalf heen geworpen worden en kon de lasso daarna losgelaten worden. Hierbij werd meer succes geboekt. Ook bij het team-roping slaagden meer kandidaten. Één van de 2 rijders moest de lasso om de horens werpen en vervolgens moest de ander zijn lasso om de twee achterpoten zien te krijgen. Pas als dit gelukt was stopte de tijd. Als er maar één achterpoot was gevangen , kregen ze vijf seconden straftijd.

Een onderdeel waarbij alleen vrouwen aan bod kwamen, was barrel racing. Hierbij moesten de cowgirls met hun paard zo snel mogelijk rond een drietal olievaten rijden in het patroon van een klaverblad. Ook voor de kleinere kinderen was dit een onderdeel. Een meisje van een jaar of 12 reed zelfs alle volwassen vrouwen eruit en zette de snelste tijd van de dag neer. Ook in de pauze was er vermaak voor de kinderen georganiseerd; the calf scramble. De kinderen mochten de arena in, waarin vervolgens een jong kalfje werd losgelaten. Op het kalfje waren vijf linten geplakt, die de kinderen moesten proberen te pakken. Degenen die dit voor elkaar kregen wonnen een prijsje. Voor de hele kleintjes, onder de 6 jaar, werd het kalf vervangen door een clown met linten.

Het hoogtepunt van de dag was voor iedereen het onderdeel Bull riding. We hadden hier al een klein voorproefje op gekregen omdat de junioren dit al op jonge stieren hadden uitgevoerd. Één jongen moest door een vervelende val afgevoerd worden door de ambulance. Voor het volwassen bull-riding moesten stieren met namen als Frostbite, Cujo, Ground Zero, Charlie Hustle, Jagged Egde, Full Throttle en Mach Three, bedwongen worden. Stuk voor stuk 1000 kilo opgefokte spiermassa. Net als bij de paarden, was het hier de truc om 8 seconden te blijven zitten en je met maar één hand vast te houden. Alleen de stieren waren een heel stuk agressiever. Één stier presteerde het zelfs om, met rijder en al, half over het twee meter hoge hek te klimmen. Dit was een zenuwslopend onderdeel, zowel voor berijder als toeschouwer. Zodra de berijder er afgevallen was, hadden de rodeo-clowns de taak om de stieren af te leiden. Hierbij volgden de nodige spannende momenten.

Tijdens de rodeo bokken de paarden en stieren natuurlijk niet voor niks, ze worden hiertoe geforceerd. Ook het vangen en opjagen van de kalfjes kan soms zielig overkomen. Het is hier echter echt onderdeel van de cultuur en het dagelijks leven op de boerderijen. Het viel ons op dat de dieren waar mogelijk met zoveel mogelijk respect behandeld worden. Als de lasso bijvoorbeeld op een ongelukkige plek om de hals van een kalf terecht kwam, dan werd deze niet aangetrokken maar juist losgelaten, omdat ze de dieren niet onnodig pijn wilden doen. Al met al, was het voor ons een spannende, spectaculaire en vreemde ervaring om zo’n rodeo mee te maken.