Na een korte nacht, gingen we vandaag vroeg op om op tijd in Telegraph Cove te zijn. Daar hadden we een tour geboekt om te gaan zeekajakken. In de hoop wat wild te spotten op zee. Lekker op tijd kwamen we aan. Onze gids gaf ons de benodigde uitrusting; een regenjack, een spatzeiltje en peddels. We kregen op het land nog wat instructies over hoe we moesten peddelen. En daarna gingen we naar de boothelling. Hier werd ons uitgelegd hoe we het spatscherm moesten gebruiken. Je moest hierin stappen en het aandoen als een soort rok. Nadat je in de kajak was gestapt, spande je deze over de opening van de kano, zodat in ieder geval je benen droog bleven en er niet te veel water in de kajak kwam. Dit was geen overbodige luxe, want toen we vertrokken regende het.

In de tweepersoonskajak gingen we het water in en de zee op bij Johnstone Strait. Het was erg mistig en regenachtig wat de omgeving een mysterieuze uitstraling gaf. We konden even rustig wennen aan het kajakken dichtbij de kust. Na een tijdje gingen we een klein stukje verder de zee op, want de gids had over de radio te horen gekregen dat er wellicht iets te zien zou zijn. En inderdaad, orka’s! Op een afstandje konden we deze fantastische beesten voorbijzien komen. We zagen vooral de rugvinnen en af een toe een klein stukje van de koppen en ruggen bovenwater komen. Supergaaf!

Daarna gingen we richting een strandje om even te lunchen. Inmiddels was het zonnetje gaan schijnen en konden we even ontspannen op het strand. Terwijl we daar zaten kwamen er nog wat bruinvissen voorbij en ook de orka’s kwamen nog een keer langs zwemmen.

Met de lunch achter de kiezen gingen we weer terug naar de haven. Dit was een behoorlijk stuk zwaarder dan de heenweg, aangezien we ditmaal tegen de stroming en tegen de wind in moesten. Er stond ook behoorlijk wat wind, dus het was echt bikkelen. De op het oog lage golven, bleken moeilijk te bedwingen met ons kajakje. Ook nu kwamen de spatschermen goed van pas, maar dit keer tegen de golven. Er leek dan ook geen eind aan te komen, we dachten iedere keer dat we er al bijna waren, maar dan bleken we nog een paar baaien verder te moeten zijn. Uitgeput en met verzuurde spieren kwamen we wee aan in Telegraph Cove. Dat zullen we wel voelen morgen!